Waarom kittens per 2 worden geplaatst

"Bij kittens raden we aan om er 2 te nemen in het belang van de kittens. Dit is vrijblijvend, geen verplichting.”

Waarom staat dat er eigenlijk? Omdat we dan sneller van de kittens vanaf zijn, zodat er weer ruimte is voor nieuwe opvangertjes? Nee hoor, het gaat ons uitsluitend om het belang van het kitten. We krijgen heel vaak reacties als “Ja, maar we willen maar 1 kitten.”, of “Nee, we hebben geen andere kat, maar we vinden eentje wel genoeg”, of “Ja maar hij krijgt volop aandacht van ons hoor!”

Tja, je mag gerust maar 1 kat willen, geen enkel probleem, maar dan neem je beter een volwassen kat dan een kitten.

Het probleem van dat argument “hij krijgt volop aandacht van ons” is het volgende: jij bent een mens en je kan nooit een ander kitten vervangen. Kittens spelen met elkaar, rennen achter elkaar aan, stoeien, meppen en bijten elkaar, slapen in elkaars pootjes en wassen elkaar. Ze leren elkaar sociaal te zijn, te delen en ze leren elkaars grenzen. Dat gebeurt allemaal spelenderwijs. Zij kunnen dat onderling veel beter dan dat wij dat zullen kunnen.

“Ja, maar één kitten opvoeden is makkelijker dan twee.” Eh… opvoeden? O, u wilt een kat die niet aan de meubels krabt, in de gordijnen hangt of die ‘s nachts voor de dichte slaapkamerdeur staat te blèren omdat hij bij u wil zijn? En hij mag ook niet uw enkels aanvallen als u langsloopt of ineens “zomaar” al zijn klauwen in uw arm slaan en bijten?

Vaak komen juist de mensen die voor één kitten kozen vroeg of laat voor dergelijke problemen te staan. Er worden dan allerlei trainingsmethodes bedacht om deze “gedragsproblemen” op te lossen: het begint met een simpel “nee” of “foei”, er wordt een “time out” gegeven, de plantenspuit wordt erbij gehaald, soms volgt een tik op neus of bil, er wordt getracht het kitten te negeren en ga zo maar door (let op, veel van die methodes zijn gewoon fout om te beginnen). Resultaat? Niet wat u voor ogen had. Je kan een kat namelijk niet verbieden om dát te doen wat natuurlijk voor hem is. De kat heeft geen gedragsprobleem maar hij heeft geen mogelijkheid gekregen om zijn natuurlijke gedrag te vertonen en dát is het probleem. Uw enkels of armen zomaar aanvallen doet hij niet omdat hij u pijn wil doen of agressief of gestoord is, maar hij wil jagen. Uit een hinderlaag een prooi bespringen en overmeesteren. Hij is een roofdier en het is zijn instinct. U uit de slaap houden doet hij ook niet om te pesten of wraak te nemen. Hij is eenzaam of hij verveelt zich en wil actie. Katten zijn namelijk van nature ook ‘s nachts actief en kittens slapen geen 8 uur achter elkaar.

Wilt u uzelf veel ergernissen, slapeloze nachten en een gedragstherapeut besparen, dan is er een simpele oplossing: neem 2 kittens !

Kittens vinden niets leuker dan samen “jagertje en prooi” spelen, en als ze dat samen kunnen spelen, zullen ze uw enkels en armen met rust laten. ‘s Nachts hebben ze ook elkaars gezelschap en kunt u rustig doorslapen terwijl zij elkaar in de haren zitten en na de strijd knus in elkaars pootjes in slaap vallen.

O, ik vergeet het probleem van het krabben aan meubelen en in de gordijnen hangen? Oké, dat kan best nog wel eens voor komen, maar geloof me, het zal een stuk minder zijn. Daar zijn trouwens dan weer andere oplossingen voor. Een kitten alleen weet soms echt niet waar hij het zoeken moet en probeert de gekste dingen. Met een maatje erbij richten ze zich meer op elkaar dan op uw spulletjes.

Een kitten zijn natuurlijk gedrag verbieden is heel zielig. Hij doet niets fout, hij is gewoon een kat en als je hem dat gaat verbieden, kan het alle kanten opgaan maar nooit de goede. Het eens zo lieve kitten kan naarmate het groter wordt, steeds onhandelbaarder worden en uiteindelijk zelfs als “vals beest” gedumpt worden. Of het trekt zich terug en wordt een angstige kat. Of het verliest alle lol in het leven en wordt apathisch.

Een praktijkvoorbeeldje – onze Job:

Kleine Job werd te vroeg uit het nest gehaald en alleen geplaatst. Volgens de eigenaar was hij super agressief, ze kon er helemaal niets mee. We haalden hem op en zetten hem bij zijn soortgenootjes. Zijn “agressie” verdween als sneeuw voor de zon en hij werd dikke vriendjes met Gipsy met wie hij uiteindelijk ook samen geplaatst werd. Met mensen wilde hij alleen nog maar knuffelen.

Misschien heeft u mazzel en zorgt het kitten niet voor problemen. Dat kan.

Maar verplaatst u zich nou eens in het kitten – wat ontneemt u hem of haar allemaal?

Een kittenvriendje betekent voor een kitten:

– dat hij nooit alleen is. Niet ‘s nachts, niet als u werken bent, niet tijdens vakanties

– dat hij een stoeimaatje heeft

– dat hij een jaagmaatje heeft

– dat hij een slaapmaatje heeft

– dat hij een poetsmaatje heeft

– dat hij een maatje heeft dat hem volledig snapt

– Altijd!

Hem of haar dat allemaal ontnemen is op zijn zachtst gezegd toch een tikkeltje egoïstisch.

“We willen met eentje beginnen en dan kunnen we er altijd later nog eentje bij nemen”, zegt u.

Oeps….dat is een denkfoutje.

Katten zijn sociale dieren die prima met elkaar kunnen leven en elkaars gezelschap ook op prijs stellen. De communicatie onderling is duidelijk. Ze hebben een eigen taal en etiquette. Maar die moeten ze dus wél leren! Een kitten dat alleen opgegroeid is, snapt niets van andere katten en weet er zich geen raad mee. Hoe langer een kat alleen leeft, hoe moeilijker het wordt om er nog een kat bij te zetten. Komt een dergelijke kat ooit na jaren door omstandigheden in een asiel of elders bij andere katten terecht, dan is dat een ware hel voor zo’n dier.

Dus al ziet u geen problemen ontstaan bij uw enige kitten, u heeft hem de mogelijkheid ontnomen om zijn eigen soort te kennen en dat is niet alleen een groot gemis voor een kitten, maar voor de rest van zijn leven is hij sociaal gehandicapt, en dat is heel triest en niet nodig.

Jong geleerd is oud gedaan. Volwassen katten kunnen hele hechte vriendschappen hebben:

Wij vinden dat elk kitten recht heeft op een soortgenootje. Een soortgenootje geeft het kitten alles wat wij hem niet kunnen geven, maar wat hij wel nodig heeft om op te groeien tot een sociale en geestelijk stabiele kat die weet om te gaan met meer dan alleen zijn eigenaar. Samen met een broertje of zusje geadopteerd worden is geweldig voor een kitten, maar ook een al aanwezige kat kan voldoen, want kittens zullen snel proberen maatjes te worden met de andere kat. Is de andere kat al behoorlijk op leeftijd en vooral gesteld op rust, dan is één kitten geen goed idee, noch voor het kitten, noch voor de senior en is het beter ook hier een paartje te nemen.

Wij zijn niet de enigen die er zo over denken. Steeds meer asielen en andere opvangen adviseren 2 kittens te nemen. Dat is geen verkooppraatje maar is gebaseerd op kennis en ervaring en is puur in het belang van het kitten.

En afgezien van alle al genoemde redenen, laten we ook niet vergeten dat …..